Uşaqlarda dırnaq yemə vərdişi əsasən 3-4 yaşlarından tez başlaması, (nadir olaraq 5 aylıq olarkən rastlaşmaq olar). Uşaqların 33%-də dırnaq yemə vərdişinə rast gəlinir. Bu hal erkən yeniyetməlik dövrünə qədər davam edir. Yeniyetməlik dövründə dırnaq yeyən uşaqların sayı 40-45% -ə qədər yüksəlir. Yəni yeniyetməlik çağına doğru uşaqların demək olar ki, yarısı dırnaq yemə davranışı göstərir. Bunun səbəbi kimi isə gənclərin ətrafındakılar tərəfindən dəstəklənməmələri kimi görülür. Həmçinin dırnaq yeyən uşaqların ailələrin çoxunda da bu vəziyyət hökm sürür. Belə göstərilirr ki, uşaqlar sanki dırnaq yeməklə böyükləri təqlid edirlər. Yeniyetməlik dövründə ətrafdan sosial dəstək görənlərin çoxu bu vərdişi tərgidir. Dırnaq bəzən ayaq barmaqlarını dişləməklə və ayaq barmaqlarını əl barmaqları ilə tutumaqla da qarşılıqlı görülür. Ayaq barmağının dırnağının yeyilməsi və dişlənməsinə adətən qızlarda rast gəlinir. Dırnaq yemə alışqanlılığının səbəbləri Bu davranışın altında duran səbəblər barmaq əmmədə olduğu kimi, demək olar ki, psixoloji narahatlıqla əlaqədardır. Vərdiş daha çox basqı altında olan həyəcanlı vəziyyətlərlə əlaqədardır. Dırnaq yemə bir güvənsizlik səbəbi olaraq qəbul edilir. Ailə içində hədsiz basqı və avtoritar rejimin olması uşağın yerli-yersiz danlağa məruz qalması, qısqanclıq, kifayət qədər qayğı və sevgi görməməsi və gərginlik başlıca səbəblərdir. Ata-ananın yaşantısı da vacib amildir. Valideynləri yola gedə bilməməsi, onlar arasında problemlər də uşaqların dırnaq yeməsinə səbəb olur. Bunlarla yanaşı ata-anının hədsiz qayğısı, çox qoruması, uşaqlar arasında fərq qoymaq da uşaqlarda qısqanclığa gəıtirib çıxarır. Bu da sonda özünü dırnaq yemədə göstərir. Əsas şərt 3-4 yaşlarına qədər ata-ananın bunu görməməzlikdən gəlməsidir. Daha sonra bu vərdiş davam edərsə uşağın gərginlik və uyğunsuzluq səbəbləri yaxşıca araşdırılmalı və bunlara uyğun həll yolu tapılmalıdır. Uşağı danlamaq, qorxuzmaq, cəza vermək kimi zorlayıcı üsullar yararlı deyildir.Hətta bəzi zamanlar daha ağır duyğusal problemlərin çıxmasına səbəb ola bilər. Uşaqları qorxu yaradacaq durumlardan uzaq tutmaq lazımdır. Balaca uşaqların qorxu verici Tv filmlərini izləməsi, döyüşlü hər hansı vəziyyətlərdə olmaları onları qorxudur və həyəcanlandırır. Dırnaq yeyən uşaqlara gecə yatarkən nazik əlcək geyindirmək. Uşaq gecə dırnağını yemək və ya dişləmək istədiyində xatırladıcı olması baxımından yararlı ola bilər. Barmaq və dırnağı acı, amma zərərsiz maye sürtülə bilər. Bu həm xatırladıcı, həm də dırnağın ağıza götürüldüyü zaman acı ilə birləşdiyində tərk etməyə köməkçi ola bilər. Uşaqların diqqəti başqa yönə çəkilə bilər. Sinema, televizor və ya radio dinləyərkən onun ağzını çeynəyəcək bir şeylə məşğul etmək dırnaq yeməsi və dişləməsinin yerinə keçə bilər. Uşaqları ara-sıra uğurlarından dolayı mükafatlandırmaq bu vəziyyətdə yarara sağlaya bilər. Ancaq bunun hədsiz olmasına diqqət etmək lazımdır, həmçinin də vaxta fikir vermək. Əks halda uşaq yeni mükafatlar almaq üçün bundan istifadə edə bilər. Dırnaq dərindən kəsilə bilər. Uşağının özünün də dırnağa qulluq etməyi də müsbət ola bilərş. Bu zaman uşağa manikür və pedikür alətləri almaq lazımdır. Son söz və bir və önləm olaraq dırnaq yemənin və dişlənmənin çox pis bir vərdiş olmadığı və istənilən zaman bunun qarşısının alınmasının mümkünlüyü uşaqlara başa salınmalıdır. Uşaq buna inandığı zaman bu vərdişi tərgitməyə səy göstərəcəkdir. Çünki kənardakılar uşaqlarda bu vərdişin nəinki tərgidilməsinə, hətta daha da alüdəçilik halına gətirilməsinə və başqalarını əsəbləşdirmək və hüzursuz etmək üçün bir vastəçi olmasına gətirib çıxarır.
